Абвестка з просьбай дапамагчы ў  пошуках 38-гадовай Валерыі Саўчанкавай з’явілася ў Facebook - у суполцы  «Беларусы в Варшаве». Там гаворыцца, што апошні раз яе бачылі 5 верасня каля  8-9-й раніцы непадалёк ад станцыі варшаўскага метро "Троцка". На ёй былі сукенка  і сандалі, з сабой - пляцак.  Знаёмыя не звязваюць яе знікненне з палітыкай, але занепакоеныя тым, што Валерыі можа спатрэбіцца тэрміновая медычная дапамога, бо яна хварэе на цукровы дыябет.

У абноўленым 5 верасня пераліку “асобаў, датычных да экстрэмісцкай дзейнасці”, згадваюцца 8 асобаў з Віцебскай вобласці. Некаторыя з іх асуджаны па справе “Беларускага Гаюна”, некаторыя - па справе палка Каліноўскага.  Віцябляніна Сяргея Тулінава, як вынікае са спіса на сайце МУС,  асудзілі за абразу Лукашэнкі, абразу прадстаўніка ўлады, абразу суддзі і распальванне варожасці. Шэраг абвінавачанняў застаецца невядомым.

З-за пагрозы рэпрэсій Раман і Наталля Гладкіх з двума дзецьмі з'ехалі з Беларусі ў Літву. Там яны падалі дакументы з просьбай або прытулку і чакалі рашэння па сваёй заяве. Вынікам канчатковага разгляду стала адмова: 28 жніўня Дэпартамент міграцыі Літвы прапанаваў Раману добраахвотна пакінуць краіну да 5 верасня. У выпадку адмовы - дэпартацыя. Але сям’я спадзяецца, што ў іх паўторна прымуць дакументы на легалізацыю.

Аршанскага прыхільніка Зянона Пазняка і дэмакратычных перамен у родным горадзе не стала 21 ліпеня, але пра гэтую сумную навіну стала вядома толькі цяпер. Юрый Конышка пайшоў у лепшы свет на 80-м годзе жыцця, пакінуўшы па сабе добрую памяць ва ўсіх сяброў і блізкіх.

Віцебшчына не з’яўляецца лідарам па пераследзе за ўдзел у пратэстах паводле ч.1 арт 342 КК РБ. Але ў нашай вобласці ёсць адметны выпадак: толькі ў адным Глыбокім за ўдзел у пратэстах восенню 2020-га года ўжо асуджана каля 40 чалавек .Паводле “экстрэмісцкага перліку” на сайце МУС, на момант абвяшчэння выракаў рознымі судамі 92 чалавекі жылі ў Віцебскай вобласці.

Прысуд айцу Анджэю Юхневічу, пробашчу санктуарыя Маці Божай Фацімскай у Шуміліне, быў вынесены  30 красавіка 2025 г. Суд працягваўся амаль 4 месяцы і праходзіў у закрытым рэжыме. Таму ў чым канкрэтна абвінавацілі святара, якога першапачаткова затрымлівалі па «палітычных» матывах — не вядома. З раскладу суда вынікала, што яму інкрымінавалі тры крымінальныя артыкулы, якія тычацца палавых зносін з непаўналетнімі.  Як даведаліся вернікі, святар цалкам адмаўляў абвінавачванні і спрабаваў даказаць сваю невінаватасць.

Ініцыятыва была заснавана ў Віцебску і займалася аналізам дзейнасці дэпутатаў і чыноўнікаў - наколькі дбайна яны выконваюць свае працоўныя абавязкі і абяцанні, дадзеныя выбаршчыкам. Паводле рашэння КДБ ад 21 красавіка 2025 года яна была прызнана “экстрэмісцкім фармаваннем” і ўключана ў  «Пералік арганізацый, фармаванняў, індывідуальных прадпрымальнікаў, датычных да экстрэмісцкай дзейнасці» на сайце МУС.

27 жніўня Віцебская грамадская назіральная камісія наведала дзве папраўчыя калоніі – ПК №1 і Наваполацку і ПК-3 у Віцебску, больш вядомую пад мясцовым назовам “Віцьба-3”. Па выніках было заяўлена, што “умовы ўтрымання, харчавання, лячэння, арганізацыі вольнага часу  і навучання адпавядаюць патрабаванням, якія мае сістэма выканання пакаранняў”.

Кагосьці  з іх асудзілі па адміністрацыйных артыкулах за “распаўсюд экстрэмізму ў інтэрнэце” - за “лайкі”,  рэпосты і падпіскі на інтэрнэт-рэсурсы, пазней прызнаныя “экстрэмісцкімі”.  Іншыя асуджаны па крымінальных артыкулах - за абразу Аляксандра Лукашэнкі, садзейнічанне экстрэмісцкій дзейнасці, удзел у пратэстах 2020г.  Магчыма, у суды трапілі і іншыя былыя воіны-інтэрнацыяналісты, але расклады судовых працэсаў і сутнасць разбіральніцтваў хаваюць ад суайчыннікаў. А для бальшыні беларусаў улады ствараюць уражанне, што былыя ўдзельнікі вайны ў Афганістане - сапраўдныя героі.

У мінулым месяцы жыхары аграгарадка Гаршчэўшчына Талачынскага раёна запісалі відазварот да Аляксандра Лукашэнкі з просьбай не зачыняць  дзіцячы садок і не пераводзіць дзяцей у памяшканне  школы ў суседнім аграгарадку. Гэтую гісторыю Лукашэнка сам узгадаў 26 жніўня падчас нарады па пытаннях гандлёвага абслугоўвання ў сельскай мясцовасці. Ен заявіў, што сацыяльна значныя аб’екты ў весках, нават бесперспектыўных, нельга зачыняць толькі таму, што яны нерэнтабельныя. І сам такім чынам перакрэсліў уласную палітыку “аптымізацыі” гандлю і школьнай адукацыі. Дзяржаўныя чыноўнікі, якія праводзілі палітыку ў тым самым рэчышчы, аказаліся, мякка кажучы, азадачанымі.