За мінулы год у шаркаўшчынскую камісію па садзейнічанні працаўладкавання звярнулася 68 грамадзян, уладкавалі на працу толькі 12. У Віцебскай вобласці гэта адзін з самых нізкіх паказчыкаў працы мясцовых выканкамаўцаў  па ліквідацыі беспрацоўя.

Глыбока не аналізуючы гэты тэрмін, газета «Витебские вести» праводзіць паралелі з партызанскім рухам у час Вялікай Айчыннай вайны: маўляў, людзі, якія не трапілі на фронт, добраахвотна ішлі змагацца з ворагам за родную зямлю супраць захопнікаў. Аднак з артыкула Алены Фёдаравай «Хочешь мира, готовься к войне» вынікае, што сёння на Беларусь ніхто не нападаў, а змагацца «ополченцам» давядзецца з «унутранымі ворагамі». Пра тое, хто яны і якую небяспеку ўяўляюць. Аўтарка паразмаўляла з ваенкомам Віцебскай вобласці Русланам Шкодзіным.

З 2008-га году ў абласным цэнтры не было дазволена ніводнага масавага мерапрыемства па ініцыятыве грамадскасці: мясцовыя ўлады зрабілі ўсё, каб паставіць перад актывістамі невыканальныя ўмовы для задавальнення іхных заяваў. Затое на працягу гэтых 15-ці гадоў у Віцебску ствараюць ілюзію таго, што права на свабоду сходаў дзейнічае, і ім могуць скарыстацца ўсе ахвотныя. Хаця апошнія гэтага нават не падазраюць: іх не запрашаюць нават на мерапрыемствы, арганізаваныя на афіцыйным узроўні. І толькі постфактум гараджане даведваюцца, што дзесьці прайшоў сход ці мітынг.