Гэта вынікае з інфармацыі судовых раскладаў. Насамрэч падобных адміністрацыйных спраў магло быць і болей, бо не ўсе суды Віцебскай вобласці падаюць звесткі пра сваю працу для размяшчэння на сайце Вярхоўнага суда. Таксама часта здараюцца выпадкі, калі суды па «народных» адміністрацыйных артыкулах у раскладах  не згадваюцца ўвогуле, а працэсы праводзяцца «явачным парадкам» - цягам 72 гадзін пасля затрымання «правапарушальніка». Але прынамсі пра гэтыя два выпадкі вядома дакладна.

Гэтым разам Андрэй Панкрат вырашыў схітраваць: абражаць апанентаў, не называючы іхных імёнаў і прозвішчаў. У артыкуле «Замежную дзейнасць глыбачаніна прызналі экстрэмісцкай» вядзецца пра «М.» і «Л.». Але па гэтых літарах ды геаграфічных арыенцірах лёгка пазнаць вядоўцаў праграмы «Обычное утро» Канстанціна Місуна (Каверына), які паходзіць з Глыбокага, і Людмілу Лабунскую (Міласлаўскую), якая нарадзілася ў вёсцы Крулеўшчына суседняга, Докшыцкага раёна.

Першыя зборы гуманітарнай дапамогі для жыхароў Куршчыны, «пацярпелых ад добра падрыхтаваных атрадаў ВСУ» прайшлі ў Віцебскай вобласці яшчэ ў жніўні. Іх праводзілі ў Полацку і Наваполацку – гэта гарады-пабрацімы Курска. Арганізатарам быў Фонд Аляксея Талая. Цяпер ініцыятыву перахапіла Віцебская арганізацыя РГА «Белая Русь». Абвешчаную акцыю назвалі «Спиной к спине». Гэта цытата са словаў Лукашэнкі «придёт время, когда будем стоять спиной к спине и отстреливаться вдвоём», сказаных на знак падтрымкі расійскай агрэсіі ва Ўкраіне і супольнага супрацьстаяння «недружалюбнаму Захаду».

Цаглянае збудаванне з дзюркамі ў падлозе, якое ў Парку культуры і адпачынку чагуначнікаў з'явілася яшчэ ў 60-я гады мінулага стагоддзя, нарэшце знеслі. Жыхары Віцебска патрабавалі гэтага ўжо даўно, але гарвыканкам ніяк не знаходзіў грошай, каб замяніць гэты «дапатопны» аб'ект больш сучасным. Аж пакуль сёлета не наспела неабходнасць зладзіць у парку «народныя гулянні» напярэдадні дзяржаўнага свята. І тады вырашылі, што прыбіральню знясуць у межах Патрыятычнага марафона «Мы вместе – мы едины!»