У сваім Тэлеграм- канале яна зазначыла, што дзяржаўныя СМІ да непазнавальнасці прыхарошваюць беларускую рэчаіснасць. І таму “у нас некоторые местные новости можно узнать только из вражеских ресурсов, например, про закрытие какого-нибудь очередного завода или колхоза, про проблемы в каком-то городе или населенном пункте”.

Падставай для гэтага стала ўзнагароджанне праміяй «Земляк года», якое адбылося ў Гарадку  1 чэрвеня падчас правядзення  свята народнай творчасці, літаратуры і фальклору “Гарадоцкі Парнас”. Традыцыйна яе даюць двум асобам: праслаўленаму ўраджэнцу раёна і чалавеку, які не нарадзіўся на Гарадоччыне, але зрабіў значны ўнёсак у яе развіццё. Якраз другім пераможцам і стаў Андрэй Герашчанка, які нарадзіўся ў Слаўгарадскім раёне Магілёўскай вобласці.

Гэтую жыццялюбівую, яркую жанчыну шмат хто ведаў у Віцебску. У 2014-18 гадах яна была лідаркай прадпрымальніцкага руху, адстойвала правы індывідуальных прадпрымальнікаў і тых, хто гандляваў на віцебскіх кірмашах. Яна стала ініцыятаркай стварэння незалежнага прафсаюзу “Разам”, актывісты якога патрабавалі зменаў у заканадаўстве, якое абмяжоўвала правы занятых прыватным прадпрымальніцтвам,  была сябрам Нацыянальнага камітэта АГП, актыўна ўдзельнічала ў выбарчых кампаніях рознага ўзроўню - і ў якасці кандыдаткі, і ў складзе ініцыятыўных груп іншых актывістаў.

Гэтая ініцыятыва Дзіцячай палаты ГА “БРПА” ў мясцовай газеце названая “невялікай, але значнай”. Сэнс яе ў тым, што на асфальце і на брукаванцы з’явіліся надпісы, зробленыя каляровай крэйдай, кшталту “Всё будет хорошо”, “Улыбнись” і гд. Сапраўды, можна было б бесклапотна ўсміхнуцца, але прыгадваюцца судовыя працэсы 2020-га, калі за надпісы на ходніках людзей каралі як за “несанкцыянаванае пікетаванне”, “псаванне маёмасці” і “хуліганства”.