Увогуле ўся гэтая гісторыя крыху анекдатычная: 30 сакавіка дзяржаўныя СМІ абвясцілі грамадскасці, што Оршу ( і Баранавічы) вылучылі на прысваенне ганаровага звання «Горад працоўнай славы.1941-1945» ў межах праекта СНД да 80-годдзя перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне.  Але Аршанскі райвыканкам яшчэ за тыдзень да з’яўлення гэтай навіны ўжо абвясціў мастацкі конкурс: паводле праекта СНД, у гарадах, уганараваных такім званнем, мусяць з’явіцца адмысловыя стэлы.

Дакладней,  галоўны спецыяліст ідэалагічнай работы і па справах моладзі Віцебскага аблвыканкама Святаслаў Міхайлаў у сваім відэаблогу сцвярджае, што “беглыя ўжо вяртаюцца ў Беларусь”. У якасці доказаў  ён прыводзіць нейкі артыкул у нейкім “змагарскім СМІ” - ніводнай назвы не агучыўшы. У артыкуле нібыта сцвярджалася, што, людзі, якія з’ехалі ў 2020-м, вяртаюцца на Радзіму, каб зрабіць тут нейкія свае справы...

Гарадскія ўлады за тое, каб смеццеправоды не дзейнічалі, а смецце мясцовыя жыхары выносілі ў кантэйнеры ў дварах. Аднак дырэктыўна вырашыць праблему не ўдаецца: 99% кватэр знаходзяцца ў прыватнай уласнасці, адпаведна, гэта іх уладальнікі мусяць вырашыць, ці пакідаць смеццеправод дзейным, ці яго заварыць. Есць і яшчэ адна праблема: адсутнасць паслядоўнасці.

Здавалася б, нічога такога: у памежным з Расійскай Федэрацыяй рэгіёне налажваюць кльтурніцкія сувязі з суседняй дзяржавай. Але справа ў тым, што пра ўсе згаданыя ніжэй культурніцкія мерапрыемствы лёзненская “раёнка” паведаміла на працягу трох дзён. Гэта азначае, што “інтэрацыйныя” імпрэзы тут маюць рэгулярны характар.