У апошнія гады ён сам-насам змагаўся з цяжкай хваробай: склалася так, што блізкіх сваякоў у Віцебску ў яго не засталося. Таму звесткі пра тое, што Уладзіміра Іванова больш няма з намі, да грамадскасці гораду дайшлі не адразу. Па сабе ён пакінуў добрую памяць і некалькі грунтоўных даследаванняў, у тым ліку пра камуністычныя рэпрэсіі на Віцебшчыне ў перыяд з 1918 па 1950-я гады.

Апошнія гады ён упарта змагаўся з цяжкай хваробай, якая не пакінула ніводнага шанцу нават такому ўпартаму барацьбіту, як Хрыстафор Савельевіч. Цяжка пералічыць добрыя справы, зробленыя ім для Віцебска. Дзякуючы яму, былі створаны   арганізацыя «Самакіраванне і грамадства» і рэсурсны цэнтр, які дапамагаў ажыццяўляць разнастайныя дэамакратычныя ініцыятывы, працаваў Еўрапейскі клуб, дзе праходзілі сустрэчы з выбітнымі людзьмі, была ўшанаваная памяць Льва Сапегі на ягонай малой радзіме – у мястэчку Астроўна пад Віцебскам... Пералічыць зробленае за шмат гадоў вельмі цяжка, як і цяжка паверыць, што гэтага энергічнага, нават апантанага чалавека больш няма з намі.

У выставачнай зале пастаўскага раённага музея ў палацы Тызенгаўзаў адкрылася выстава, прысвечаная гісторыі пастаўскага казацкага руху. Піша сайт postawy.by.

Мінскія аператыўнікі наркакантролю пры падтрымцы АМАП у Оршы з доказамі злачынства затрымалі групу маладых людзей, якія ўваходзілі ў так званую групоўку "спортыкаў". Банда была своеасаблівай службай бяспекі наркасіндыката і карала непажаданых або "нядобрасумленных" распаўсюджвальнікаў наркотыкаў. У групу ўваходзілі 18-гадовы непрацуючы аршанец і двое навучэнцаў мясцовага прафтэхліцэя - 16-гадовы хлопец і 15-гадовая дзяўчына.