Палітвязень, журналіст і актывіст неафіцыйнага Саюза палякаў Беларусі, якога трымаюць у Наваполацкай ПК-1, «за мужнасць і стойкасць» удастоены прэміі «Абаронца правоў чалавека 2025 года», заснаванай Заходне-Паморскім ваяводствам Польшчы. Яна з 2021 года прысуджаецца асобе (або групе асоб) за іх жыццёвую пазіцыю і актыўныя намаганні па прасоўванні і забеспячэнні правоў чалавека.

На гэтую намінацыю  вылучаецца асоба, якая пацярпела ад рэпрэсіяў і ціску сёлета і/ці ў папярэднія гады за сваю дзейнасць па прасоўванні і/ці абароне правоў чалавека ў Беларусі.

Сёлета пераможцамі ў гэтая намінацыі прызнаныя  адразу тры чалавекі, вядомыя сваёй праваабарончай дзейнасцю: Павел Левінаў, Алена Маслюкова і Таццяна Нядбай. “Я шчаслівы аказацца сёння ў гэтай кампаніяй з двума праўкраснымі жанчынамі, павіншаваць іх з гэтай узнагародай. І наш агульны шэраг сёння выразна дэманструе, што мы не адны, што мы – каманда і ўто мы рушым у правільным накірунку.  І гэта дае надзею, што правы чалавека ў Беларусі будуць адноўленыя”, сказаў Павел Левінаў падчас уручэння прэміі.

77 год таму, 10 снежня 1948 года Генеральная Асамблея ААН прыняла Усеагульную дэкларацыю правоў чалавека. З тых часоў гэтая дата з’яўляецца штогадовай магчымасцю ацаніць вартасць правоў чалавека, звярнуць увагу на нейкі канкрэтны аспект гэтых правоў і падняць голас у імя таго, каб кожны, дзе б ён ні знаходзіўся, карыстаўся ўсімі правамі чалавека.

55-гадовая Наталля Макавецкая была вымушана выехаць з Беларусі год таму – пасля шасцігадзінавага допыту і чарговага ператрусу. На той час яе сын Уладзіслаў Макавецкі, былы палітзняволены, які цалкам адбыў прызначаны судом тэрмін, ужо жыў у Польшчы. Наталля вырашыла ехаць да сына. У Польшчы яна падала дакументы на міжнародную абарону, але польскія улады, кіруючыся дублінскім пагадненнем, вырашылі перадаць яе справу ў Чэхію, якая выдала жанчыне шэнгенскую візу. У Чэхіі ў Наталлі нікога няма, таму яна падала апеляцыю і чакае рашэння. Працаваць у Польшчы ў гэты час яна не мае права.

Менавіта так: адзіная падобнага кшталту структура створана на Віцебшчыне. Вайскова-патрыятычны клуб “Ніка” дзейнчае на базе Сенненскага дзіцячага дома. Умовы для ідэалагічнага выхавання проста ідэальныя: выхаванцаў клубу навучаюць проста на месцы, таму заняткі не прагуляеш. Два разы на тыдзень па паўтары гадзіны хлопцаў вучаць маршырываць, збіраць і разбіраць зброю, займаюцца з імі фізічнай падрыхтоўкай  і ўсё гэта – па адмысловых метадычках МУС на падвышаным узроўні.

Паводле рашэння суда Полацкага раёна і г.Полацка ад 3 снежня у Рэспубліканскі спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў уключаны Тік-Ток- акаўнт "novaya_belarus". Рэсурс мае ўсяго 475 падпісчыкаў Што з ім не так?

Адпаведны пост на старонцы Андрэя Герашчанкі ў сацсетцы “ВКонтакте” з’явіўся яшчэ 4 лістапада. І дагэтуль кожны ахвотны можа ўбачыць сватстыку на агітацыйным плакаце, абраным аўтарам у якасці ілюстрацыі да ягонага артыкула “Украина во мгле нацизма”. Фармальна, у  адпаведнасці з беларускім заканадаўствам, такія выпадкі падпадаюць пад дзеянне 19.10 КаАП РБ. Аднак кіраўнік грамадскага аб’яднання «Русский дом» пачуваецца, падобна, цалкам беспакараным.

Першы раз “трохпакаёўку” вымушанага палітэмігранта спрабавалі прадаць з аўкцыёну 13 лістапада за 141 710 рублёў. Цяпер кошт знізілі:  на аўкцыёне 15 снежня яе кошт складае ўжо 113 368 рублёў. Прычым кватэра прадаецца  разам з усёй мэбляй і тэхнікай, што там знаходзіцца. Дырэчы, у адзіным жытле Яўгена Вільскага прапісаны 3 чалавекі.

Невялікі артыкул прысвечаны 135-годдзю з дня народзінаў беларускага мастака і выкладчыка Івана Гаўрыса, абвінавачанага ў контррэвалюцыйнай і тэрарыстычнай дзейнасці і расстралянага пад Віцебскам. Дакладнае месца, дзе гэта адбылося, дагэтуль не вядомае. На гэтым журналісты дзяржаўнага выдання акцэнтаваць увагу не сталі.