Ксёндз з Шуміліна Анджэй Юхневіч асуджаны да 13 гадоў калоніі
30 красавіка ў Шуміліне вынесены прысуд айцу Анджэю Юхневічу, пробашчу мясцовага санктуарыя Маці Божай Фацімскай. Вернікі даведаліся, што святар асуджаны да 13 гадоў зняволення, пры тым, што абвінавачванне настойвала на тэрміне ў 15 гадоў. Суд праходзіў у закрытым рэжыме, справу святара разбірала старшыня суда Шумілінскага раёна Іна Грабоўская.
Віцебскі ідэолаг заклікае палітэмігрантаў вяртацца ў Беларусь
Дакладней, галоўны спецыяліст ідэалагічнай работы і па справах моладзі Віцебскага аблвыканкама Святаслаў Міхайлаў у сваім відэаблогу сцвярджае, што “беглыя ўжо вяртаюцца ў Беларусь”. У якасці доказаў ён прыводзіць нейкі артыкул у нейкім “змагарскім СМІ” - ніводнай назвы не агучыўшы. У артыкуле нібыта сцвярджалася, што, людзі, якія з’ехалі ў 2020-м, вяртаюцца на Радзіму, каб зрабіць тут нейкія свае справы...
Кіраўнік Віцебскай вобласці прызнаў, што “няма каму працаваць”
У выніку масавых звальненняў пасля палітычна матываваных “адміністратывак” некаторыя сферы дзейнасці ў воласці засталіся без кваліфікаваных кадраў. Звальненні адбыліся ў рэгіянальных структурах “Віцебскэнэрга”, у школах і вышэйшых навучальных установах. Бракуе людзей нават на пасадах, дзе не патрабуецца спецыяльная адукацыя - у крамах, у сферы ЖКГ.
У Віцебску ўсё яшчэ не могуць вырашыць, ці заварваць смеццеправоды
Гарадскія ўлады за тое, каб смеццеправоды не дзейнічалі, а смецце мясцовыя жыхары выносілі ў кантэйнеры ў дварах. Аднак дырэктыўна вырашыць праблему не ўдаецца: 99% кватэр знаходзяцца ў прыватнай уласнасці, адпаведна, гэта іх уладальнікі мусяць вырашыць, ці пакідаць смеццеправод дзейным, ці яго заварыць. Есць і яшчэ адна праблема: адсутнасць паслядоўнасці.
Справа зрушылася: у Віцебску зносяць аварыйныя сараі
Не ў апошнюю чаргу гэтаму паспрыяла абвяшчэнне Года добраўпарадкавання: людзі гадамі скардзіліся, што старыя сараі ў іхных дварах з’язляюцца крыніцай небяспекі, але ўлады не зважалі на скаргі. Цяпер “барацьба” са старымі надворнымі пабудовамі 1950-х гадоў аказалася мэйн-стрымам.
Ці будзе ў Віцебску памятны знак, прысвечаны загінулым “ліквідаратам”?
Гэтае пытанне на 39-я ўгодкі аварыі на Чарнобыльскай АЭС зноў прагучала ў абласным цэнтры. Яго чарговы раз узняў удзельнік ліквідацыі наступстваў тэхнагеннай катастрофы, віцебскі актывіст Вадзім Кузьмін. Інтэрв’ю з ягонымі ўспамінамі выйшла ў газеце “Витебские вести”, прычым віцяблянін выказаўся і пра тое, што памяць пра мужнасць ліквідатар у Беларусі захоўваюць не дужа ахвотна.
Жыхарам Талачына прапануюць “скінуцца” на добраўпарадкаванне тэрыторыі дзіцячага дома сямейнага тыпу
У Беларусі прынята падкрэсліваць, што пра дзяцей, якія засталіся без родных бацькоў, клапоціцца дзяржава. У тым ліку пра іх утрыманне ў дзіцячых дамах сямейнага тыпу. Але ў Талачыне вырашылі іначай. Да слова, у раёне ўсяго адна такая ўстанова, дзе выхоўваецца пяцёра дзяцей.
Прыхаваная русіфікацыя на Лёзненшчыне
Здавалася б, нічога такога: у памежным з Расійскай Федэрацыяй рэгіёне налажваюць кльтурніцкія сувязі з суседняй дзяржавай. Але справа ў тым, што пра ўсе згаданыя ніжэй культурніцкія мерапрыемствы лёзненская “раёнка” паведаміла на працягу трох дзён. Гэта азначае, што “інтэрацыйныя” імпрэзы тут маюць рэгулярны характар.
Дубровенская “раёнка” перапісала крытычны артыкул, калі на яго звярнулі ўвагу незалежныя СМІ
Артыкул выйшаў у газеце “Дняпроўская праўда” 23 красавіка і тычыўся абмеркавання праблем школьнай адукацыі і моладзевай палітыкі падчас апошняй сесіі райсавета. Падчас гэтага абмеркавання прагучала шмат негатыўных фактаў - пра скарачэнне колькасці школьнікаў і пра вымушанае закрыццё школ, якіх і так на Дубровеншчыне засталося ўсяго 7, пра тое, што школьнікі Дубровенскага раёна не дэманструюць значных поспехаў у вучобе, а хутчэй наадварот. Спачатку ўся гэтая фактура трапіла ў артыкул на сайце “раёнкі”, а потым яго перапісалі нанова.
У Віцебску памёр палкоўнік Анатоль Гнеўка, які адстойваў правы “ліквідатараў” наступстваў аварыі на ЧАЭС
Анатоль Гнеўка пакінуў гэты свет у селета лютым, яму было 83. Апошнія 5 гадоў ен змагаўся з цяжкімі хваробамі, практычна страціў зрок і не выходзіў з дому. Здароўе падводзіла і раней - даваліся ў знакі 5 месяцаў у Чарнобыльскай зоне, але Анатоль Лявонцьевіч трымаўся годна, практычна не скардзіўся на ўласныя праблемы і стараўся дапамагчы іншым “ліквідатарам”. Змагаўся за захаванне памяці пра ахвяраў трагедыі, якую ў апошнія гады згадваюць толькі раз на год - 26 красавіка.