Распавядае сам затрыманы Вадзім Казлоўскі:

Мы зь сяброўкай ішлі ў краму каля 22 гадзін, і на маіх вачох пад'яжджае міліцэйскі УАЗ на стаянку для інвалідаў і спыняецца. Я думаў, што ён праедзе далей, але ён спыніўся пасярэдзіне двух месцаў стаянкі для інвалідаў. Пры тым, што ўся стаянка была свабодная. Я падышоў зрабіць заўвагу, пастукаў у дзьвярное шкло, дзьверы адкрыў прапаршчык. І адбыўся такі дыялёг:

Я кажу:

– Таварыш прапаршчык, прашу прабачэньня, вы не маглі б прад'явіць сваё пасьведчаньне.

Прапаршчык у адказ:

– Не зразумеў, што ты хочаш?

– Вы спыніліся на месцы для інвалідаў. Напэўна, вы інвалід? Калі не, то не маглі б вы прыбраць сваю машыну?

– Яна табе перашкаджае?

– Мне не. Я, падзяка Богу, не інвалід.

– Ну і ідзі адсюль.

 – Мабыць, яна перашкаджае якому-небудзь інваліду?!

– Якому інваліду?

– Я ня знаю ў Полацку ўсіх інвалідаў. Ну, можа, якому-небудзь замінае.

 – Ну, дык ня знаеш – і ідзі адсюль.

– Таварыш прапаршчык, вы што, не разумееце? Вы занялі месца, адмыслова адведзенае для інвалідаў!

 – Цябе што не задавальняе, ты не інвалід? Не! Ну, ідзі адсюль.

 Я кажу:

– Вунь колькі месцаў вольных. Перастаўце сваю машыну, калі ласка.

– Пашпарт у цябе ёсьць?

– Не, я выйшаў у краму купіць прадукты, пашпарт ня браў.

– Зразумела.

– Ну, вы будзеце перастаўляць машыну?

– Не, я буду стаяць тут.

– Тады я сфатаграфую і выстаўлю фота ў інтэрнэт.

– Рабі што хочаш.

 Я кажу:

– Прадстаўцеся, калі ласка.

Прапаршчык у адказ:

– За распаўсюд асабістай інфармацыі пагражае адказнасьць.

У мяне ўжо былі дзьве фатаграфіі. Я хацеў зрабіць яшчэ зь іншага ракурсу, абышоў машыну зь іншага боку. Тут ужо міліцыянт выйшаў – амаль выскачыў з машыны, і да мяне:

– Пашпарта няма? Усё. Паехалі са мной!

 Я кажу:

– На якой падставе?

– Што ты адмаўляесься выконваць указаньні міліцыянта.

– Ат, добра, паедзьма.

Далей Вадзім распавёў:

Я папрасіў сваю дзяўчыну паведаміць майму бацьку пра затрыманьне. У машыне прапаршчык прымусіў мяне сьцерці фотаздымак, дзе быў ягоны твар. Я выдаліў адно фота, баяўся, што яны забяруць мой мабільнік. На маю просьбу прадставіцца прапаршчык сказаў:

– Я табе не абавязаны прадстаўляцца, бо ты не прад'явіў мне свой пашпарт.

У пастарунку міліцыі прапаршчык склаў на Вадзіма нейкія паперы і аддаў іх дзяжурнаму маёру.

Маёр спытаў маё імя, імя па бацьку, дату нараджэньня, дзе жыву. Па кампутары праверыў дадзеныя, спытаў імёны і імёны па бацьку бацькоў. Усё пацьвердзілася, што я ёсьць той чалавек, які ёсьць у базе дадзеных. Маёр сказаў: «Усё. Я Вас больш не затрымліваю», – і мяне адпусьцілі, – распавёў пра падзею Вадзім Казлоўскі.

Пазьней у міліцыю прыйшоў бацька Вадзіма, каб высьветліць прычыну затрыманьня сына. Бацьку доўга не пускалі ў будынак РАУС, потым выйшаў капітан і сказаў, што міліцыя можа адступаць ад правілаў дарожнага руху ў апэратыўных мэтах. Маўляў, спыненьне на месцы для інвалідаў машыны міліцыі зьяўляецца законным. Аднак прычыну затрыманьня Вадзіма капітан растлумачыць так і ня здолеў.

Як патлумачылі юрысты-праваабаронцы, у законе сказана, што міліцыя можа праводзіць адміністрацыйнае затрыманьне для высьвятленьня асобы, але толькі ў дачыненьні да тых грамадзян, на якіх заведзеная адміністрацыйная справа. У гэтым выпадку ніякай адміністрацыйнай справы не было, і затрыманьне зьяўляецца адвольным, а значыць незаконным – грамадзянін можа падаць скаргу на дзеяньні прапаршчыка ў пракуратуру або ў суд.

Аляксандар Марозаў
Фота:Вадзім Казлоўскі, vk.com/id23746744