За апошнія 26 месяцаў у Віцебскай вобласці колькасць занятых у рэгіянальнай скарацілася на 18 тыс. работнікаў, а колькасць вакансій зафиксавана на ўзроўні 16 тыс. вакансій, што на 36,7%, або на 4,3 тыс. вакансій больш, чым на 1 красавіка 2023 гады. Выйсцем з дэфіцыту «працоўных рук» улады бачаць у вяртанні ў эканамічны абарот пенсіянераў і інвалідаў. І гэты працэс ужо шырока ўкараняцца ў жыццё.

Улады Віцебскага рэгіёна 21 лістапада падвялі вынікі трыццацігадовай практыкі па рэалізацыі Закона Рэспублікі Беларусь "Аб правах дзіцяці". Цяпер пад дзеянне гэтага нарматыўнага правага акта трапляюць 2400 сірот і дзяцей, якія засталіся без апекі бацькоў. І гэта тэма заўсёды будзе актуальна. Бо толькі за першую палову гэтага года ў рэгіёне судамі першай інстанцыі пазбаўленні бацькоўскіх правоў 157 чалавек. Пра гэта пагаварылі чыноўнікі на круглым стале "Дабрабыт дзяцей - надзейная гарантыя паспяховага будучыні".

Акцыя называецца «Шар дабра», яе сутнасць у тым, што напярэдадні Калядаў і Новага года наведнікі цэнтраў сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва сваімі рукамі зробяць навагоднія цацкі (шары) у стылістыцы роднага краю, а потым іх вырабы прададуць з аукцыёна. Гэтую ініцыятыву падтрымалі больш за 70 устаноў сацыяльнага абслугоўвання з Беларусі і Расіі, паведамляе газета «Витьбичи».

Былы палітзняволены юрыст праваабарончай арганізацыі «Офіс па правах людзей з інваліднасцю» аршанец Алег Граблеўскі распавёў пра цяперашні прававы стан інвалідаў і пра магчымасці дапамогі.

Газеты Віцебшчыны нібыта спаборнічаюць у тым, каб напісаць пра праблемы людзей з абмежаванымі магчымасцямі так, каб не сказаць анічога. «Віцебская вясна» ужо згадвала Сенненскую «раёнку», якая асвятляла «правы інвалідаў» такім чынам, што так і засталося незразумелым, ці заўважаюць іх дзейныя ўлады. Цяпер і віцебская гарадская газета «Витьбичи»вырашыла адгукнуцца на надзённую тэму – распавяла пра тое, што на адмысловай сесіі Верхнядзвінскага райсавету абмяркоўвалі «пытанні стварэння даступнага асяроддзя для людзей з інваліднасцю». Але ні пра высновы, зробленыя дэпутатамі, ні пра планы, выкананыя альбо не, чытачам не паведамілі.

Эканамічнага суда Віцебскай вобласці 30 мая вынес пастанову аб завяршэнні ліквідацыйнай вытворчасці ў дачыненні да Камунальнае вытворчае унітарнае прадпрыемства "Віцебскія лячэбна-працоўныя майстэрні". Такім чынам улады канчаткова закрылі прадпрыемства якое 50 гадоў з'яўлялася цэнтрам па працаўладкаванні і рэабілітацыі для соцень псіханеўралагічных хворых, інвалідаў І і ІІ груп, якія пражывалі ў Віцебскай вобласці. У склад майстэрняў уваходзілі швейны ўчастак, участак тэхнічнага абслугоўвання і цэх па вытворчасці вокнаў і дзвярэй з ПВХ.

Як паведамляе газета «Голас Сенненшчыны», у райвыканкаме правялі пасяджэнне «міжведамаснай рады» па правах людзей з абмежаванымі магчымасцямі. Хто ўваходзіць у гэтую структуру са складаным назовам, для чытача застаецца невядомым. Зрэшты, гэта не так і важна, бо ў артыкуле орган, які апякуецца асобамі з інваліднасці, называецца то «радай», то «камісіяй». Можа, і гэта не істотна, калі праца ідзе на карысць людзям? А вось тут пачынаецца самае дзіўнае: у артыкуле няма ніводнай лічбы і ніводнага факта, што ж зроблена на Сенненшчыне для тых, каму патрэбная дапамога і спагада.

Сёлета ў гарадах і райцэнтрах Віцебскай вобласці мусілі стварыць 89 аб’ектаў спецыялізаванай інфраструктуры ў межах дзяржаўнай праграмы «Сацыяльная абарона». Але да лістапада паспелі са стварэннем усяго 55 аб’ектаў, пакінуўшы будаўніцтва траціны на восень і зіму. І такая перспектыва выглядае сумнёўна, бо дождж і снег не спрыяюць падобным працам.

Згодна з рашэннем Віцебскага абласнога суда, з 14 верасня знаходзіцца ў стане ліквідацыі Віцебскае грамадскае аб'яднанне "Дзіцячай Актыўнай Рэабілітацыі". Знішчэнне "ДАРа" адбываецца па прадстаўленні Галоўнага ўпраўлення юстыцыі Віцебскага выканаўчага камітэта, якім кіруе Сяргей Канапелька. Улічваючы, што закрытая арганізацыя дапамагала дзецям з абмежаванымі магчымасцямі, то напрошваецца відавочная выснова аб тым, што віцебскія ўлады канчаткова расчалавечыліся. 

Нядаўна для райцэнтра Гарадок былі набытыя 4 мікрааўтобусы МАЗ. Аднак яны аказаліся абсалютна непрыдатныя для паездак па 2-х мясцовых аўтобусных маршрутах. Нязручнасці стварае тая акалічнасць, што дзверы ў гэтай мадэлі аўтатранспарту адчыняюцца ўручную. Гэта вымагае дадатковага часу і збівае распрацаваны расклад. Да таго ж, у гэтых аўтобусах не прадугледжаны поручні, а падлога мае высокі выступ, што стварае неадольныя перашкоды для пасажыраў сталага веку, не кажучы ўжо пра асобаў з абмежаванымі магчымасцямі.