Сёлета ў жніўні Сяргея Сясіцкага затрымалі за абразу А. Лукашэнкі  паводле арт. 368 Крымінальнага Кодэксу. Санкцыі артыкула прадугледжваюць да 4 год пазбаўлення волі. Дома ў Сяргея, а таксама ў яго бацькоў прайшлі ператрусы. Незадоўга да затрымання пракуратура залічыла старонку Сясіцкага ў Facebook у пералік экстрэмісцкіх матэрыялаў. У Віцебску мужчына вядомы як даўні апанент так званага «русского мира».

Адсутнасць прагулак адміністрацыя глыбоцкай калоніі ПК 13 тлумачыць рамонтам ва ўнутраным двары. Пра гэта зняволены палітык напісаў у лісце да жонкі, Марыны Адамовіч. Таксама ён паведаміў, што яго перавялі ў іншую камеру – «адзіночку», якая «на сантыметраў 7 шырэйшая і гэтага хапіла, каб прасунуцца паўз тумбачку да сценкі, супрацьлеглай дзвярам».

26 жніўня яго асудзілі да чатырох з паловай гадоў калоніі ва ўмовах агульнага рэжыму па пяці артыкулах Крымінальнага кодэксу: ч. 1 арт. 130 (распальванне іншай сацыяльнай варожасці), ч. 1 арт. 130-1 (рэабілітацыя нацызму), ч. 1 арт. 368 (абраза Лукашэнкі), арт. 369 (абраза прадстаўніка ўлады) і арт. 370 (здзек з дзяржаўных сімвалаў). Больш за 4 месяцы да суду мужчыну ўтрымлівалі ў Віцебскім СІЗА-2. Праваабарончая супольнасць прызнала Аляксея Рэзнікава палітзняволеным.

Ініцыятыва «Лісты ў клетачку» была створана дзеля падтрымкі ахвотных ліставацца з палітвязнямі. Калі такі чалавек хацеў напісаць словы падтрымкі зняволеным па палітычных прычынах, але не ведаў адраса турмы ці калоніі, ён мог даслаць ліст праз сервіс. Але цяпер ён спыняе сваё існаванне – найперш праз адсутнасць зваротнай сувязі, бо ў месцах зняволення практычна перасталі перадаваць лісты палітзняволеным ад чужых людзей. Дай допісы ад сваякоў даходзяць да іх далёка не ўсе.