Гэта адна з самых доўгіх вуліц у мястэчку, якая бярэ пачатак практычна на цэнтральнай плошчы. І зусім недалёка ад яе месціцца дом №32, краявід вакол якога здольны папсаваць самыя пазітыўныя ўражанні турыстаў. Мясцовыя жыхары звярнуліся ў раённую газету, каб «дастукацца» да камунальнікаў, якія забыліся на свае абавязкі.

Праблема жыхароў шматкватэрнага дома №11 па вуліцы Зялёнай у Паставах палягае ў тым, што ў іх доме поўны каналізацыйных стокаў і адкідаў падвал. Іх узровень дасягае 15-20 сантыметраў. Там плаваюць бутэлькі, кавалкі гнілых дошак і шмат іншага смецця. Людзі не вытрымліваюць гэтага ўсяго і нядаўна нават вырашылі паскардзіцца на такую сітуацыю ў мясцовую раёнку.

Каталіцкага святара вінавацяць паводле ч.2 арт. 19.11 КаАП (распаўсюд «экстрэмісцкіх» матэрыялаў). Суд над Андрэем Бульчакам павінны быў адбыцца яшчэ 25 сакавіка, але тады справу вярнулі ў Пастаўскі РАУС на дапрацоўку. Праз палітычны пераслед ксёндз Андрэй быў вымушаны з’ехаць з Беларусі, нават не развітаўшыся з парафіянамі.

25 лютага над глыбоцкім журналістам-фрылансерам Змітром Лупачом прайшлі адразу тры суды. У выніку за адзін дзень журналіст атрымаў штрафаў на 3045 рублёў (105 базавых велічынь). Лупача вінавацілі ў парушэнні Закона аб СМІ паводле ч. 2 арт. 22.9 КаАП (незаконны выраб і распаўсюд прадукцыі СМІ) за супрацу з тэлеканалам “Белсат”, паведамляе служба маніторынгу Беларускай асацыяцыі журналістаў.

У вёсцы Прусы Пастаўскага раёну за ўдзел у пікеце для збору подпісаў быў затрыманы мясцовы актывіст Андрэй Новікаў. Яго затрымалівала цэлая група супрацоўнікаў проста ўдома. Новікава адвезьлі ў Паставы і пасьля складаньня пратаколу зьмясьцілі да суду ў ізалятар. Суд адбудзецца ў панядзелак.

Алеся Фурс (Умпіровіч) памерла на 92-м годзе жыцьця. У часе вучобы ў Пастаўскай настаўніцкай сэмінарыі Алеся ўступіла ў Саюз беларускіх патрыётаў. 25 сакавіка 1946 году для цырымоніі прысягі сяброў арганізацыі на вернасьць Беларусі намалявала «Пагоню».

У лістападзе Паставы наведала польская дэлегацыя на чале з кіраўніком Упраўленьня па справах вэтэранаў і рэпрэсаваных Янам Юзафам Каспшыкам. Зь ім былі дырэктар габінэту кіраўніка Ўпраўленьня Яцэк Палянчык, дараднікі кіраўніка Кшыштаф Вайцяхоўскі і Ян Срока, часовы павераны ў справах Польшчы ў Беларусі Міхал Хабрас, трэці сакратар Консульскага аддзелу Амбасады Рэспублікі Польшча ў Беларусі Адам Качынскі.

Аршанскі льнокамбінат валакно не прымае. А прадаваць прадукцыю іншым пакупнікам нельга, бо для гэтага трэба атрымаць адпаведны дазвол, якога ніхто не дае.

«Наша прадпрыемства прыбытковае, зарплаты па чатыры мільёны ў рабочых, але 250 чалавек могуць застацца на вуліцы», – распавядае рабочая пастаўскага прадпрыемства «Беліт», якое ўваходзіць у Свабодную эканамічную зону «Віцебск».

Хатні гвалт – зьява ў наш час, на жаль, нярэдкая. І часьцяком зь ім сутыкаецца жаночая частка насельніцтва. Чаму мужчынская палова лічыць, што ім дазволеныя якія-небудзь вольнасьці ў дачыненьні да блізкіх людзей – адным ім, напэўна, і вядома, але плаціць за гэта давядзецца паводле закону. Менавіта так, паводле закону, заплаціць за свае дзеяньні грамадзянін П.