Акрамя чальцоў “Справядлівага сьвету”, якім раённыя ўлады дазволілі ўскладаць кветкі да помніку Леніну, на плошчы ў гэты час былі заўважаныя віцебскія сябры Ўсесаюзнай камуністычнай партыі бальшавікоў, Камуністычнай партыі Беларусі, БРСМ ды простыя грамадзяне.

Як для сьвята, чырвоных сьцягоў было замала – усяго два. Дый, шчыра кажучы, сьвяточнага настрою не адчувалася, хіба што ён быў у душах прыхільнікаў сьвяткаваньня юбілею. Але некалькі прыемных момантаў для прысутных на плошчы ўсё ж здарылася.

Па-першае, відаць, большасьць не чакала, што нехта наважыцца выступіць, хаця адчувалася, што выступу чакалі. Таму калі старшыня абласной партыйнай арганізацыі Беларускай партыі левых “Справядлівы сьвет” Мікалай Селівашка пачаў прамову, у натоўпе пачуліся пытаньні: “А хто гэта такі? Зь якой партыі?”

У многім пачатак выступу адпавядаў рыторыцы, знаёмай зь дзяцінства: «Пераможная сацыялістычная рэвалюцыя, зьдзейсьненая працоўным клясам Расеі ў саюзе з найбяднейшым сялянствам пад кіраўніцтвам РСДРП(б) на чале з Уладзімерам Ільлічом Леніным…»

Затым, праўда, Мікалай Селівашка перайшоў да рэаліяў сёньняшняга дня, і акцэнты зьмяніліся кардынальна:

«Дзеля пераадоленьня крызысу, дзеля стабільнага разьвіцьця Беларусі і рэальнага паляпшэньня ўзроўню жыцьця людзей неабходна пераўтварыць аўтарытарна-бюракратычную сыстэму, якая існуе сёньня, у дэмакратычную. Трэба дамагчыся правядзеньня справядлівых выбараў, рэальнага абраньня дэпутатаў, а ня іх прызначэньня. Трэба дамагчыся рэальнага падзелу кампэтэнцыі ўладаў, супрацьпаставіўшы яго ўладзе аднаго чалавека».

Сваю прамову Мікалай Селівашка скончыў сардэчным віншаваньнем грамадзянаў зь юбілеем рэвалюцыі і зычэньнем ім «шчасьця і здароўя, трываласьці і аптымізму, сямейнага дабрабыту і посьпехаў у справах.

Другой неспадзяванкай стаў выступ 15-гадовага юнака, чальца БРСМ, апранутага ў скураную кепку і доўгае паліто, які з выгляду і паводзінамі меў шмат агульнага з кіношным вобразам правадыра сусьветнага пралетарыяту. Яго выступ быў гарачым і шчырым:

«У гэты дзень сто гадоў таму адбылася самая выдатная ў сьвеце рэвалюцыя, якая паклала канец шматвяковаму прыгнёту і эксплёатацыі працоўных. Яна адзначыла пачатак новай эры, эры барацьбы працоўных усяго сьвету супраць капіталістаў, эры пераходу ад капіталізму да сацыялізму ва ўсім сьвеце».

Пасьля гэтых патасных словаў выступ нечакана сьціх і хлопец абвясьціў, што прачытае верш Міхаіла Ісакоўскага «25 кастрычніка 1917 году»:

Я снова думал, в памяти храня
Страницы жизни своего народа,
Что мир не знал еще такого дня,
Как этот день – семнадцатого года.

І хаця пачатак вершу не пасаваў да ягонага палкага ўступу, завяршыў сваё вершаванае чытаньне хлопец гэтак жа патасна і ўзьнёсла:

Сияет нам его высокий свет –
Свет мира, созидания и братства.
И никогда он не погаснет, нет,
 Он только ярче будет разгораться!

Выступ ацанілі, вучань дзявятай клясы Арцём Касачоў сарваў аплядысмэнты і воклічы: «Малайчына!», «Які разумнік!»

Мерапрыемства скончылася ўскладаньнем вянку да помніку Леніну ад сяброў “Справядлівага сьвету”, пасьля чаго людзі пачалі пакрысе разыходзіцца.

С. Горкі