7 верасня Цэнтр па прасоўванні правоў жанчын «Яе правы» прадставіў вынікі працы інфармацыйна-прававой лініі за перыяд з чэрвеня 2016 па жнівень 2017 года.

За 15 месяцаў працы да іх паступіла 342 звароты ад жанчын, большая частка з якіх была звязана з сямейна-бытавымі пытаннямі - 53,7%. Сярод іх: пытанні па дзецям і аліментах, маёмасныя, шлюбна-разводныя працэсы, значная частка звязана ў тым ліку з сітуацыямі хатняга гвалту.

Шостую частку ўсіх зваротаў складаюць пытанні сацыяльнай сферы: ільготы, адрасная дапамога, пастаноўка на ўлік дзяцей у сацыяльна-небяспечным становішчы і адабранне дзяцей, гарантыі і ільготы ў жыллёвай сферы.

Часцей звяртаюцца жанчыны з Мінска і Мінскай вобласці (68,7% ад усіх зваротаў), у 75% з якіх ёсць адно дзіця і больш.

Асаблівую ўвагу Цэнтр надае парушэнням і дыскрымінацыі ў адносінах да жанчын у працоўнай сферы, якія складаюць за аналізуемы перыяд 11,3% ад усіх зваротаў.

Адна з тых, хто звярнуўся - Ганна Строцава, падзялілася сваёй гісторыяй: калі ёй трэба было выходзіць на працу з дэкрэтнага адпачынку па дагляду за трэцім дзіцем, яе маці моцна захварэла. Жанчына аформіла дапамогу па догляду за ёй праз паўгода, калі маме Ганны далі першую групу інваліднасці, але ўвесь гэты час яна не працавала, а даглядала яе. Ганна Строцава разлічвала, што ў яе хапае агульнага працоўнага стажу і страхавога стажу па догляду за мамай, каб атрымліваць працоўную пенсію. Аднак, дзяржава змяніла законы.

«Я даглядаю за маці, за гэты час дзяржава мяняе заканадаўства: кажа, не, пяць гадоў нам не падабаецца, давайце 10 гадоў. Ну добра, у мяне і 10 гадоў ёсць. Праходзіць час, я па-ранейшаму даглядае маці, у мяне нічога не мяняюся, аднак, дзяржава зноў перадумаў і сказаў - давайце 15 гадоў. У мінулым жніўні мне спаўняецца 55 гадоў, і я разумею, што як-то са скрыпам ўваходзіць у пенсійнай сістэме. Аднак, у верасні без якіх-небудзь папярэджанняў мяне пазбаўляюць дапамогі па догляду за інвалідам. Я ў здзіўленні, чаму так адбываецца».

Ганна Строцава не стала замоўчваць праблему, а пачала змагацца за свае правы: з дапамогай юрыстак «Яе правы» яна напісала звароты ў службу сацыяльнага забеспячэння, потым у Мінгарвыканкам, у Міністэрства працы і сацыяльнай абароны, да дэпутатаў. Аднак з усіх дзяржорганаў прыходзілі адпіскі, у якіх гаварылася, што ўсё па законе.

«Але ўзнікае пытанне: што з законамі, калі ў вас усё па законе такім чынам, што дзяржава зліла цэлую групу людзей?», - задаецца пытанне Ганна Строцава.

29 ліпеня 2017 гады выйшаў новы ўказ «Аб пенсійным забеспячэнні асобных катэгорый грамадзян», дзе ўказваецца, што дастаткова таго, каб у жанчыны, якая даглядае за інвалідам, было не 15 гадоў стажу, а 10 гадоў пры ўмове агульнага стажу ў 35 гадоў.

«Я так разумею, што гэта цесна звязана з дэкрэтам №3. Гэта значыць я на працягу «мінулага» жыцця не мела права праседзець дома ні аднаго дня. Я павінна была працаваць увесь час», - абураецца Ганна.

Юрыстка Лілія Воліна, каментуючы сітуацыю, якая склалася, адзначыла, што жанчыны, якія даглядаюць за дзецьмі і за састарэлымі бацькамі, у цэлым маюць менш магчымасці атрымаць як патрабаваны страхавы стаж, так і агульны стаж працы:

«У жанчыны ёсць два варыянты на сённяшні дзень: альбо павінна быць 16 гадоў стажу да 2017 года і потым будзе на паўгода кожны год гэты тэрмін павялічвацца, пакуль не дасягне 20 гадоў, і пры гэтым агульны стаж працы таксама павінен быць 20 гадоў для жанчыны; ці 10 гадоў страхавога, але 35 гадоў агульнага стажу. І калі паглядзець аб'ектыўна, на сённяшні дзень, каб дасягнуць неабходнай адзнакі ў стажы, жанчына з 20 гадоў павінна нешта рабіць: вучыцца на дзённай форме навучання, альбо даглядаць за дзецьмі, альбо даглядаць за састарэлымі, альбо працаваць».

Акрамя таго, Лілія Волін звярнула ўвагу і на тое, што на сённяшні дзень толькі 1% ​​мужчын афармляюць на сябе дагляд за дзецьмі да трох гадоў. Атрымліваецца ў такой сітуацыі без пенсіі ў першую чаргу застануцца жанчыны, і ім прыйдзецца чакаць пэўнага ўзросту, каб атрымаць сацыяльную пенсію, а не працоўную.

Юрыстка адзначыла наступствы, якія ўзнікаюць:

- велізарны пласт жанчын, якія даглядалі за дзецьмі або састарэлымі сваякамі застанецца без прыбытку на працягу пяці гадоў, пакуль ім не будзе прызначаная сацыяльная пенсія;

- жанчына становіцца перад выбарам: альбо выходзіць на працу і кінуць родных (дзіця, састарэлыя бацькі), альбо даглядаць, але не атрымліваць у выніку працоўнай пенсіі;

- калі жанчына вырашае выйсці ўсё ж такі на працу, то сутыкаецца з новай дыскрымінацыя: пошук працы для жанчыны пенсійнага ўзросту - велізарная праблема, улічваючы фінансава-эканамічны крызіс.

У сваіх адказах на звароты Цэнтра «Яе правы» Міністэрства працы і Парламент адзначаюць, што ўсё ў рамках заканадаўства, але характэрна, што дзяржорганы спрабуюць растлумачыць, што ў краіне зараз такая сітуацыя, што яны не могуць даваць пенсіі тым, "хто не ўдзельнічаў у пакрыцці дзяржаўных выдаткаў". Аднак, нельга сцвярджаць, што жанчыны, якія звярнуліся да юрыстак, не ўдзельнічалі ў кампенсацыі выдаткаў - у іх не хапае літаральна пару гадоў для неабходнага стажу.

«Вельмі часта тыя працоўныя перыяды, якія яны адпрацавалі, не залічваюцца па прычыне прававой непісьменнасці, няправільна аформленых дакументаў або таму што раней законы былі іншыя. І мы маем намер працягваць займацца гэтай праблемай, плануем звароту ў суд па індывідуальных іскавай заявах ад нашых кліентак », - сказала Лілія Воліна.

Дырэктарка Аляксандра Дзікан падкрэсліла:

«Трэба дакладна разумець, што адсутнасць грошай у дзяржаве - фінансавы крызіс, гэта не апраўданне для таго, каб пазбавіць жанчын пенсіі наогул. А па факце атрымліваецца, што за кошт жанчын дзяржава эканоміць, якія ў сваю чаргу ўсё жыццё выконваюць сацыяльна-значныя функцыі».

Яшчэ адной праблемай, якую ўздымаюць у Цэнтры «Яе правы», з'яўляецца дыскрымінацыя жанчын звязаная з аптымізацыяй дзяржапарату.

«На дадзены момант мы зарэгістравалі больш за 10 зваротаў ад жанчын, якія знаходзяцца ў дэкрэтным адпачынку, якія сутыкнуліся з неправамерным пераводам і/або паніжэннем у пасадзе на дзяржаўнай службе ў межах так званай аптымізацыі. Мы разумеем, што праблема дыскрымінацыі ў працоўнай сферы вельмі востра стаіць зараз, але не ўсе жанчыны, на жаль, пакуль могуць ідэнтыфікаваць яе. Таму адна з нашых задач - пастаяннае інфармаванне аб сваіх правах і гарантыях такіх жанчын, каб яны сталі заўважаць сітуацыі дыскрымінацыі і не замоўчваць іх, звяртацца па дапамогу, у тым ліку да нас», - сказала Аляксандра Дзікан.

«Цэнтр па прасоўванні правоў жанчын - Яе правы» - гэта беларуская некамерцыйная арганізацыя, місіяй якой з'яўляецца ўзмацненне патэнцыялу жанчын і дзяўчынак праз выкараненне дыскрымінацыі па прыкмеце полу і прасоўванне іх правоў і інтарэсаў.Асноўны напрамак дзейнасці арганізацыі - прадастаўленне бясплатнай і канфідэнцыйнай інфармацыйна-прававой дапамогі.Калі вы сутыкнуліся з парушэннем сваіх правоў і дыскрымінацыяй у розных сферах па гендарнай прыналежнасці, тэлефануйце з 10.00 да 17.00 (панядзелак - чацвер) на інфалінію Цэнтра: +375 17 327 77 27, +375 29 635 56 62, +375 33 675 56 62.

Крыніца: Дырэктарка Цэнтра «Яе правы»: «Дзяржава эканоміць за кошт жанчын»