1. За тры года Следчы камітэт так і не прыступіў да расследавання нападу на кватэру Дзмітрыя Серады і яго збіцця.

Правядзенне даследчай праверкі - гэта не паўнавартаснае расследаванне злачынства. У гэтых этапаў крымінальнага працэсу розныя мэты:

• падчас праверкі вызначаюцца падставы да ўзбуджэння крымінальнай справы - наяўнасць дастатковых дадзеных, якія паказваюць на прыкметы злачынства, пры адсутнасці абставінаў, якія выключаюць вытворчасць па крымінальнай справе;
• папярэдняе расследаванне - гэта дзейнасць па збіранню і ацэнцы доказаў, вызначэнні абставінаў злачынства, выкрыцці асобаў, якія яго ўчынілі, забеспячэнне абгрунтаванага прыцягнення іх у якасці абвінавачаных.

2. Афіцэр міліцыі Аляксандр Нушчык і іншыя супрацоўнікі МУС пад яго кіраўніцтвам беспакарана парушылі замацаваную ў Канстытуцыі недатыкальнасць жылля.

Пра гэта сведчылі абставіны справы:

• оперупаўнаважаны крымінальнага вышуку распарадзіўся ўварвацца ў жылую кватэру, дзе знаходзіліся, акрамя падазронага, яго жонка і малалетняе дзіця з пашкоджаннем замкоў;
• супрацоўнікі спецпадраздзялення ўжылі фізічную сілу і спецсродкі да чалавека, які не аказваў, па прызнанні АМАПаўцаў, ім супраціву.

Вынесеная ў пракуратуры г. Мінска пастанова аб узбуджэнні крымінальнай справы ў дачыненні да міліцыянта была адмененая намеснікам Генеральнага пракурора.

3. Мноства прамых парушэнняў закона ў працэсуальных дзеяннях міліцыянтаў не атрымалі крымінальна-прававой ацэнкі.

Сярод іх:

• да затрымання Дзмітрыя Серады оперупаўнаважаны Аляксандр Нушчык перасылаў пацярпелым пры дапамозе мэсэнджара фатаграфіі мужчын, якія маглі быць апазнаныя імі як злачынцы;
• тлумачэнні і рапарт оперупаўнаважанага абвяргаюцца дадзенымі следчаму тлумачэннямі апытаных афіцэрам асобаў;
• дзеянні Аляксандра Нушчыка кіраўніцтвам ўзгадняліся пісьмова "заднім чыслом".

4. Адным з адрозненняў праверкі ад расследавання справы з'яўляецца тая акалічнасць, што ў ходзе расследавання сведкі не могуць адмовіцца ад дачы паказанняў і даваць загадзя ілжывыя паказанні пад пагрозай прыцягнення да крымінальнай адказнасці.

Апытаныя па справе сведкі - супрацоўнікі міліцыі і супрацоўнікі «Хуткай дапамогі» - у ходзе праверкі крывадушна адмаўлялі наяўнасць слядоў пашкоджанняў на целе Дзмітрыя Серады, у той час як эксперт зафіксаваў толькі на твары затрыманага кровападцёк памерам 4х5 см, а таксама іншыя цялесныя пашкоджанні.

5. Сем разоў за тры гады пастановы следчых аб адмове ва ўзбуджэнні крымінальнай справы адмяняліся.

Як правіла гэта адбывалася па скаргах Дзмітрыя Серады, аднак нават судовая ацэнка апошняй пастановы аб такой адмове не гарантуе распачынання крымінальнай справы ў дачыненні да міліцыянтаў.

6. Ні матэрыяльныя, ні маральныя страты не былі кампенсаваныя.

Нягледзячы на ўстаноўлены па выніках ведамаснай праверкі і праверкі Следчага камітэта супрацьпраўны характар дзеянняў супрацоўнікаў міліцыі, Дзмітрыю Серадзе і яго маці - уладальніцы пашкоджанай кватэры - не была кампенсаваная прычыненая шкода і не прынесеныя афіцыйныя прабачэнні.

7. У Беларусі дагэтуль прама не крыміналізаваныя катаванні і іншыя віды жорсткага, бесчалавечнага, зневажальнага абыходжання і пакарання.

Акрамя таго прымяненне такога абыходжання не асуджана на вышэйшым узроўні, а высокапастаўленыя службовыя асобы рэгулярна дазваляюць сабе выступы з апраўданнем прымянення забароненых відаў абыходжання.