Зрэшты, выглядае, што тэлефонны зварот у міліцыю складаўся не толькі са згаданых вышэй двух словаў. Паводле міліцэйскага рапарта, згаданага ў судовай пастанове, у Наваполацкім ГАУС праводзілі праверку па факце абразы, якую Казельскі нібыта нанёс «пасадовай асобе дзяржаўнага органа пры выкананні службовых паўнамоцтваў». Ці пацвердзіўся гэты факт і ці была распачатая з гэтай нагоды адміністрацыйная або крымінальная справа, пакуль не вядома. Агучаны лозунг «Слава Украіне» стаў падставай для асобнага пратакола і наступнага судовага разбіральніцтва.

У судзе Барыс Казельскі не аспрэчваў, што гэтая фраза насамрэч была сказана, а памкненне патэлефанаваць у міліцыю патлумачыў тым, што ў той дзень быў нападпітку. Барыса Казельскага затрымалі праз 4 дні пасля тэлефанавання і праз суткі адпусцілі. Гэты тэрмін суд залічыў у час 15-суткавага арышту.

Незразумелай застаецца фармулёўка ў рашэнні суддзі Зінаіды Балаболавай наконт «публічнага ажыццяўлення званка» - хіба што Казельскі тэлефанаваў на нумар 102 у прысутнасці іншых людзей, якія маглі чуць змест размовы. Толькі пры такіх акалічнасцях можна ўбачыць у асабістай размове двух чалавек прыкметы несанкцыянаванага пікетавання. Але пра наяўнасць нейкіх «прысутных на пікеце» у судовай пастанове нічога не сказана.

Не выключана, што «публічнасць» стварылі самі міліцыянты – калі давалі праслухоўваць запіс тэлефоннай размовы трэцім асобам падчас праверкі па факце абразы. Толькі ў гэтым Барыс Казельскі аніяк не вінаваты.

Сяргей Міронаў